Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 29 kwietnia 2024 r. (II C 1461/23) wydał wyrok, w którym zasądził na rzecz powodów żądane kwoty odpowiadające świadczeniom we frankach szwajcarskich (wyłącznie nadwyżka ponad pierwotne świadczenie banku), ze względu na nieważność umowy kredytu denominowanego. Z uwagi na uprzednie wykonanie umowy Sąd oddalił żądanie ustalenia nieważności umowy. Pozew wniesiony 11 września 2020 r.
Poniższe zestawienie dwóch spraw zakończonych wyrokami wydanymi w marcu 2024 r. ilustruje jak odmiennymi drogami podąża orzecznictwo w sprawach z elementem waluty obcej – franka szwajcarskiego.
Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 14 lutego 2024 r. (IV C 119/24) wydał wyrok, w którym ustalił, że umowa kredytu indeksowanego (do franka szwajcarskiego) jest nieważna. Z uwagi na upadłość pozwanego, Getin Noble Bank S.A., Sąd zawiesił postępowanie o zapłatę.
Pozew wniesiony 6 maja 2019 r., więc Sąd zdążył wydać wyrok tuż przed piątą rocznicą(!) wniesienia pozwu.
W sierpniu 2023 r. informowałem o zawieszeniu spłat w ekspresowym tempie zarządzonym przez Sąd Okręgowy w Krakowie w dniu 27 lipca 2023 r. (I C 3284/23).
Równie szybko Sąd rozstrzygnął spór z następcą prawnym pierwotnego kredytodawcy, Lukas Banku S.A., gdyż wyrok w sprawie wydał już dnia 6 listopada 2023 r. ustalając, że nie istnieje stosunek prawny między stronami (wyrok I C 3284/23).
Poza zwrotem świadczenia Sąd uwzględnił częściowo roszczenie odsetkowe – od dnia oświadczenia powoda. Z tego względu powód wniósł apelację, które będzie rozpoznana z apelacją pozwanego.
Po osiemnastu miesiącach od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2022 r. (XXIV C 83/20) ustalającego nieważność umowy kredytu hipotecznego i zasądzającego odnośne kwoty na rzecz powodów, w dniu 11 grudnia 2023 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie wydał wyrok w sprawie I ACa 1167/22 w wyniku rozpoznania apelacji i zarzutu zatrzymania pozwanego Banku.
Wyrok sądu drugiej instancji zmienił sytuację procesową na niekorzyść powodów przez to, że
- oddalił powództwo o zapłatę odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty roszczenia głównego,
- uwzględnił prawo zatrzymania zgłoszone przez pozwanego poprzez zastrzeżenie, że wypłata zasądzonej kwoty głównej nastąpi po zaofiarowaniu przez powodów na rzecz pozwanego Banku kwoty pierwotnego świadczenia albo zabezpieczeniu roszczenia o zwrot tej kwoty.
Sąd Apelacyjny nie czekał z wydaniem wyroku do dnia 14 grudnia 2023 r., na kiedy zaplanowano wydanie wyroku przez TSUE w sprawie C-28/22, który zgodnie z oczekiwaniami orzekł, że art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 w związku z zasadą skuteczności należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą, przedsiębiorca może powołać się na prawo zatrzymania, jeżeli jego wykonanie powoduje utratę przez konsumenta prawa do uzyskania odsetek za opóźnienie od momentu upływu terminu nałożonego na danego przedsiębiorcę do wykonania zobowiązania umownego.
