Przy okazji wyznaczenia na dzień 2 września 2021 r. kolejnego posiedzenia w celu podjęcia przez Sąd Najwyższy uchwały w sprawie III CZP 11/21, możemy odnotować, że większość instytucji zajęła stanowisko w odpowiedzi na postanowienie z dnia 11 maja 2021 r.:
Prezes Narodowego Banku Polskiego,
Dlaczego napisałem „większość instytucji”, skoro na stronie internetowej Komisji Nadzoru Finansowego opublikowano przedmiotowe stanowisko? Odpowiedź jest prosta. Dokument ten nie jest stanowiskiem zajętym przez Komisję Nadzoru Finansowego, lecz jest to stanowisko Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego, co wynika z jego tytułu: „Stanowisko Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego co do kierunków rozstrzygnięcia zagadnień prawnych przedstawionych przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego dotyczących hipotecznych kredytów mieszkaniowych denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej „.
Nie powinno budzić wątpliwości, że czym innym jest Komisja Nadzoru Finansowego, a czym innym Urząd Komisji Nadzoru Finansowego. Jak wynika z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym, w skład Komisji wchodzą Przewodniczący, trzech Zastępców Przewodniczącego i dziewięciu członków, członkowie wymienieni są w art. 5 ust. 2, natomiast art. 3 ust. 1 określa czym jest Urząd:
Urząd Komisji Nadzoru Finansowego, zwany dalej „Urzędem Komisji”, jest państwową osobą prawną, której zadaniem jest zapewnienie obsługi Komisji Nadzoru Finansowego i Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego
Oczywiście Urząd KNF ma świadomość tego rozróżnienia, skoro potwierdził to w zdaniu otwierającym dokument:
1. Niniejsze stanowisko (dalej także: stanowisko) sformułowane zostało w związku z postanowieniem Sądu Najwyższego (dalej także: SN) w składzie całej Izby Cywilnej z dnia 11 maja 2021 r. (III CZP 11/21), doręczonym do Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego (dalej także: UKNF) w dniu 28 maja 2021 r., na mocy którego Izba Cywilna SN zwraca się do Komisji Nadzoru Finansowego (dalej także: KNF) o przedstawienie stanowiska co do kierunków rozstrzygnięcia zagadnień prawnych przedstawionych przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego we wniosku z dnia 29 stycznia 2021 r. (BSA I–4110–4/20) dotyczących hipotecznych kredytów mieszkaniowych denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej (dalej łącznie: walutowe kredyty mieszkaniowe lub walutowe kredyty hipoteczne).
Powstaje pytanie z jakiego względu Komisja Nadzoru Finansowego nie przedstawiła swojego stanowiska w odpowiedzi na wezwanie Sądu Najwyższego. W cytowanym stanowisku nie udzielono odpowiedzi na to pytanie, nie wyjaśniono tego w oświadczeniach publicznych.
Stanowisko opublikowane przez Urząd KNF budzi niedosyt również z tego względu, że nikt nie podpisał się pod tym dokumentem nawet w imieniu Urzędu. Powinien to uczynić Przewodniczący Komisji, ponieważ jak wynika z art. 3 ust. 4 pkt 2 ustawy, Przewodniczący kieruje działalnością Urzędu Komisji i reprezentuje Urząd Komisji na zewnątrz.
Niezależnie od treści merytorycznej, ze względów formalnych omawiane stanowisko Urzędu KNF nie powinno zostać uwzględnione w toku podejmowania uchwały III CZP 11/21, na co niniejszym zwracam uwagę Sądu Najwyższego.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }