Związek Banków Polskich opublikował 16 czerwca 2016 r. „Uwagi ZBP” stanowiące odpowiedź na „Raport Rzecznika Finansowego”, do którego nawiązałem w poprzedniej notatce „Rzecznik Finansowy: klauzule walutowe niezgodne z prawem bankowym i kodeksem cywilnym”.
ZBP odniósł się krytycznie do „Raportu” (nawiasem mówiąc nazywając go „Opinią”), ale to oczywiście nie stanowi zaskoczenia. Stanowisko ZBP omawia tylko niektóre kwestie poruszone w „Raporcie”:
- „Uwagi ogólne” – zawierają szkic zagadnień ekonomicznych związanych z kredytami walutowymi i indeksowanymi.
- „Procesowe znaczenie Opinii Rzecznika”
- „Kwestia dopuszczalności klauzul walutowych w świetle art. 69 ust. 1 pr. bankowego”
W tej niezwykle istotnej kwestii Związek banków Polskich powołuje wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 stycznia 2016 r. (I CSK 1049/14), który był wymieniony w „Raporcie”, lecz cytuje fragmenty uzasadnienia w nim nie powołane. Wyrok ten zasługuje na odrębne omówienie, ale warto w tym miejscu przytoczyć odnośny fragment:
„Tak ujęta „umowa kredytu indeksowanego” mieści się, oczywiście, w konstrukcji ogólnej umowy kredytu bankowego i stanowi jej możliwy wariant (art. 3531 k.c. w zw. z art. 69 prawa bankowego). Nie byłoby zatem podstaw do twierdzenia (i tak też nie twierdzi pozwany Bank), że w obrocie prawnym doszło do wykształcenia się jakiegoś odrębnego, oryginalnego typu umowy bankowej, powiązanej w sposób szczególny z kursem złotego do walut obcych w chwili wydania i zwrotu sumy kredytowej i tym samym – zakładającej szczególny sposób określania wysokości zadłużenia kredytobiorcy w stosunku kredytowym.”
Związek cytuje również opinię Rzecznika Generalnego Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 17 września 2015 r. i podnosi kwestie „ustawy antyspreadowej” z 29 lipca 2011 r.
- „Wpływ abstrakcyjnej kontroli wzorca umowy na sprawy indywidualne”
- „Tabele kursów – uzasadnienie stosowania kursów kupna i sprzedaży”
- „Wybrane orzeczenia dotyczące kredytów indeksowanych i denominowanych pominięte w opinii Rzecznika”
Punkt ten zawiera sygnatury ok. 30 wyroków, które w opinii ZBP wydawane są na niekorzyść kredytobiorców i nie potwierdzają tez RF.
Stanowisko ZBP odnosi się tylko do niektórych aspektów prawnych poruszonych w „Raporcie RF”, a do wielu zagadnień w ogóle nie odnosi. Tytułem przykładu, bankowa izba nie zajęła stanowiska w kwestiach warunków zmiany oprocentowania kredytów, tzw. ubezpieczenia niskiego wkładu własnego, nieuwzględniania ujemnej wartości wskaźnika LIBOR, z tego powodu omawiany dokument pozostawia niedosyt. Tym niemniej z pewnością lektura „Stanowiska ZBP” może stanowić punkt odniesienia w toku formułowania roszczeń przeciwko bankom, w szczególności, pozwoli na orientację z jakimi kontrargumentami spotkają się kredytobiorcy.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }