Kilka razy powoływałem wypowiedzi Rzecznika Finansowego w sprawach kredytów z elementem walutowym. Dzisiaj chciałbym zwrócić uwagę na jego stanowisko z dnia 25 stycznia 2021 r. dotyczące statusu konsumenta zajęte w postępowaniu przed Trybunałem Sprawiedliwości UE (C-198/20) zainicjowanym przez pytanie prejudycjalne Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie złożone w Trybunale w dniu 11 maja 2020 r.
Rzecznik Finansowy odwołuje się do obiektywnego charakteru terminu „konsument” i popiera udzielenie mu ochrony jeżeli zawarta przez niego umowa nie stanowi czynności związanej z jego działalnością gospodarczą lub zawodową:
Analiza dotychczasowego orzecznictwa TS prowadzi do wniosku, że pojęcie „konsument” w rozumieniu art. 2 lit. b) dyrektywy 93/13 ma charakter obiektywny i jest niezależne od konkretnego zasobu wiedzy, jaki może mieć dana osoba, czy też od posiadanych przez nią w rzeczywistości informacji (zob. wyrok TS z dnia 3 września 2015 r. Costea, C-110/14,
EU:C:2015:538, pkt 21; postanowienie TS z dnia 14 września 2016 r. Dumitraș, C-534/15, EU:C:2016:700, pkt 32). Rzecznik Finansowy podkreśla, że w przepisach dyrektywy 93/13 nie wprowadzono żadnego dodatkowego kryterium dla ustalenia statusu konsumenta. Tym samym jej zakres stosowania nie jest ograniczony przez kryterium wiedzy, czy zaangażowania konsumenta. W ocenie Rzecznika Finansowego wprowadzanie takich wymogów dla objęcia jedynie wyodrębnionej grupy konsumentów przepisami dyrektywy 93/13 – tak jak wskazuje sąd odsyłający osób fizycznych, które są właściwie poinformowane oraz dostatecznie uważne i rozsądne – jest niezgodne z wolą prawodawcy Unii, który, jak wynika z niniejszej dyrektywy, dąży do objęcia przepisami tego aktu prawnego każdego konsumenta, który zawarł umowę ze sprzedawcą lub dostawcą, a w której zostały zawarte nieuczciwe warunki umowne. W konsekwencji, zdaniem Rzecznika Finansowego, nie można osoby fizycznej pozbawić statusu konsumenta w odniesieniu do umowy, która dotyczy działań niezwiązanych z jej działalnością gospodarczą lub zawodową, z uwagi na jej wiedzę, zaangażowanie, wykształcenie lub zawód. Wobec takiej osoby fizycznej należy brać pod uwagę jedynie jej pozycję dotyczącą czynności prawnej w konkretnym przypadku.
W konkluzji Rzecznik Finansowy proponuje, aby na pierwsze pytanie prejudycjalne przedłożone przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie w sprawie X Bank (C-198/20) Trybunał udzielił odpowiedzi, że art. 2 lit. b), art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 4 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich oraz jej motywy 11, 16 i 20 należy interpretować tak, że ochrona konsumencka przyznana przez tę dyrektywę przysługuje każdemu konsumentowi będącemu osobą fizyczną, która w umowach objętych zakresem tej dyrektywy działa w celach niezwiązanych ze swoją działalnością gospodarczą i zawodową.
Zważywszy na odpowiedź udzieloną na pierwsze pytanie, nie ma potrzeby odpowiadać na pozostałe pytania przedstawione przez sąd odsyłający, które zostały zadane tylko na wypadek udzielenia odpowiedzi przeczącej na to pierwsze pytanie.
Pełne brzmienie stanowiska Rzecznika Finansowego.
Zbieżne z nim stanowisko w tej sprawie zajął również Rzecznik Praw Obywatelskich.
Z kolei Związek Banków Polskich wypowiedział się za ograniczeniem statusu konsumenta.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }