W ostatnich dniach Sejm uchwalił n-tą reformę postępowania cywilnego, konkretnie: ustawę z dnia 26 stycznia 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Relacja prasowa dotycząca tej nowelizacji.
Z zagadnień bezpośrednio interesujących kredytobiorców zamierzających wystąpić z roszczeniami przeciwko bankom w związku z umowami kredytów indeksowanych, należy odnotować przepis przejściowy (art. 18 ust. 1), który stanowi:
Art. 18. 1. W okresie 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszego przepisu powództwo konsumenta o roszczenie związane z zawarciem umowy kredytu waloryzowanego, denominowanego lub indeksowanego do waluty innej niż waluta polska, w tym o ustalenie istnienia lub nieistnienia wynikającego z niej stosunku prawnego, o ustalenie bezskuteczności postanowień tej umowy lub o zwrot świadczeń związanych z jej zawarciem, wytacza się wyłącznie przed sąd, w którego okręgu powód ma miejsce zamieszkania.
Zmiana ta jest w pewnym sensie zrozumiała z uwagi na istotne obciążenie „Wydziału Frankowego” Sąd Okręgowego w Warszawie.
Przepis ten wchodzi w życie w ciągu 14 dni od dnia ogłoszenia (art. 30). Ustawa została skierowana do Senatu. Uwzględniając czas na jej rozpatrzenie w Senacie, ponowne głosowanie w Sejmie i podpis Prezydenta, za ok. 2-3 miesiące do „Wydziału Frankowego” Sądu Okręgowego w Warszawie drzwi zostaną zamknięte dla nowych powodów-konsumentów. Relacja prasowa.
Zatem, jeśli dany kredytobiorca zamieszkały w okręgu innego sądu niż Sąd Okręgowy w Warszawie preferuje rozpoznanie sprawy przez ten Sąd, a więc „Wydział Frankowy”, ma stosunkowo niewiele czasu na przygotowanie i wniesienie pozwu.
Powództwa ze strony banków, w szczególności, o zwrot kredytu (świadczenia nienależnego) oraz o „wynagrodzenie za korzystanie z kapitału”, nadal będą rozpoznawane przez ten Wydział zgodnie z jego właściwością: „Rozpoznawanie spraw cywilnych dotyczących umów kredytu denominowanego lub indeksowanego do walut obcych.”
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }